Kooperatywy.org

4.Finansowanie

Interesujące w tym modelu jest to, że kooperanci nabywają już istniejące, wyodrębnione lokale mieszkalne i wstępują do istniejącego bytu prawnego jakim jest wspólnota mieszkaniowa. Daje to istotne korzyści przy ubieganiu się o kredytowanie inwestycji. Kredyt można bowiem zaciągać pod hipotekę istniejących mieszkań, może to robić każdy z kooperantów z osobna, a także o kredyt może ubiegać się wspólnota wnosząc zabezpieczenie w postaci kapitału zgromadzonego na funduszu remontowym. Co więcej, istniejące mieszkania są w stanie technicznym umożliwiającym zasiedlenie bez ponoszenia znacznych nakładów, kooperanci mogą więc w zasadzie bezzwłocznie zaspokoić potrzeby mieszkaniowe, a remont i modernizację kamienicy planować już w niej mieszkając. Jest to duża zaleta modelu w porównaniu do budowy nowego obiektu lub remontu pustostanów nienadających się do użytku.

Pewnym ograniczeniem tego modelu jest fakt że Gmina sprzedając nieruchomość wycofuje swój wkład na fundusz remontowy, oraz brak możliwości udzielenia przez Gminę bonifikaty przy sprzedaży mieszkań. Z druiej strony, w przypadku inwestycji realizowanych na obszarze Specjalnej Strefy Rewitalizacji, Gmina ma możliwość udzielania dotacji remontowych, wspierających realizację kooperatyw, o ile tego typu działania zawrze w Gminnym Programie Rewitalizacji.

5. Prowadzenie inwestycji

Prowadzenie inwestycji należy do wspólnoty mieszkaniowej. Istotna jest tu rola i postawa zarządcy lub rezygnacja z usług profesjonalnej firmy i przejęcie ciężaru zarządzania nieruchomością przez właścicieli. Ponieważ realizację tego modelu zakłada się w budynkach z istniejącymi mieszkaniami w zasadzie zdatnymi do zamieszkania prowadzenie inwestycji może być etapowe, rozłożone w czasie i przez to stanowić mniejsze obciążenie dla kooperantów.

6. Zarządzanie po inwestycji

Model zakłada zachowanie struktury wspólnoty mieszkaniowej.

7. Perspektywy rozwoju / możliwe modyfikacje / propagowanie modelu / ciąg dalszy

Model jest interesujący szczególnie dla gmin posiadających duży zasób komunalny znajdujący się w złym stanie technicznym, o wysokich walorach zabytkowych, lokalizacyjnych i architektonicznych. Przeznaczenie tego typu zabudowy na mieszkania komunalne nie jest właściwe, remontowanie tego typu obiektów – kosztowne i problematyczne. Przejęcie ich własności przez kooperantów pozwoliłoby odciążyć Gminę od konieczności zarządzania takim zasobem i umożliwiło skierowanie środków dotychczas wydawanych na remonty kamienic na budowę tanich mieszkań komunalnych.

Model wstępowania kooperantów do istniejących wspólnot należy rozpatrywać łącznie z programem zamiany mieszkań. Modelowo funkcjonowanie mechanizmu powinno wyglądać w ten sposób, że mieszkania zwolnione poprzez przeprowadzkę do nowego zasobu nie byłyby powtórnie zasiedlane lokatorami komunalnymi ani sprzedawane na wolnym rynku, lecz w pakietach sprzedawane grupom kooperatywnym. Ponieważ w większości kamienic we Wrocławiu występuje mieszana struktura własnościowa właściciele, którzy wykupili mieszkania komunalne zostaliby w pewnym sensie „uwolnieni” od balastu lokatorów komunalnych. Byłby to odpowiedzialny społecznie model prywatyzacji kamienic, pozwalający uniknąć spekulacji i zmierzający do zasiedlenia historycznej zabudowy w centrum miasta ludźmi doceniającymi ich walory i lokalizację. Ewentualne dotacje remontowe przyznawane przez gminę dla inwestycji na obszarze Specjalnej Strefy Rewitalizacji, stanowią obciążenie dla budżetu gminy i każda gmina musi precyzyjnie określić czy i w jakim stopniu chce wspierać taki program, w celu realizacji własnej polityki mieszkaniowej.